Dag 84, 07/07. Lugo - Ferreira, 25 km

Ondanks het late inslapen vannacht voelde ik me vanmorgen toch ok, enkel wat verstrooid. De eerste passen met mijn rugzak waren ook heel even terug wennen, maar het ritme zat er al gauw terug in. Ik probeer wat weg af te snijden door binnendoor te lopen maar dat is slechts een matig succes. Ik leer daardoor wel een andere kant van Lugo kennen, dat van de woon- en slaapstad met al zijn appartementsblokken.

Het is al 10 uur wanneer ik de brug over de Rio Mino oversteek en terug op de camino zit. De voormiddag is het parcours bijna volledig vlak, met weinig bijzonderheden. In de verte zie ik wel nog wat heuvels maar die stellen niet veel voor.

Op een bepaald moment zie ik een vrouw sukkelen met een grote doos die ze net uit haar auto gesleept heeft. Ik stop en stel voor haar een handje te helpen. Daar is ze meer dan blij mee. Samen zeulen we het gevaarte naar binnen. Het blijkt een mini pooltafel te zijn voor de kleinkinderen. Uit dankbaarheid biedt ze me wat te drinken aan. Ik vraag een glaasje water maar eindig met een alcoholvrij biertje. Zo raken we aan de praat. Ze heet Julia (spreek uit: Goelia), is nog niet zo lang met pensioen maar geniet van de vrije tijd die ze nu heeft. Ze heeft veel interesse voor geschiedenis en voor de wereldoorlogen en wil best eens België bezoeken om er de oorlogsmusea te zien. Een zoon van haar woont trouwens in Nederland. Het is een kort en ongecompliceerd maar toch hartelijk gesprek. Maar een pelgrim moet verder, dus stap ik weer op.

Tijdens mijn lunchpauze steekt wel een dozijn pelgrims in uniform me voorbij. Even slaat me de schrik om het hart. Als die allemaal neerstrijken voor mij in dezelfde herberg heb ik misschien wel een probleem. Voor alle veiligheid bel ik de herberg en reserveer mijn plaatsje. Onnodig, want ik zie hen niet meer terug, en in de herberg zijn nog bedden beschikbaar.

Onderweg neem ik nog wat vogelgezang op om later nog eens te beluisteren. Zalig! Even vrees ik dat de eucalyptusbomen definitief de baan hebben moeten ruimen voor eiken en sparren, maar even later kom ik tot mijn vreugde toch weer een bosje tegen. Ik blijf een poos staan en geniet van deze mooie, ranke bomen met hun al even mooie zilvergrijze scheuten.

Eens ter plaatse zie ik het oude brugje waar al eeuwen lang pelgrims over trekken.

Na het klassieke ritueel van douchen, kleren wassen, Elly bellen en blog maken merk ik voor het eerst op mijn tocht dat mijn Achillespezen nogal gevoelig zijn. Ik hoop dat ik daar de laatste dagen van mijn reis niet echt problemen mee krijg.

Het is helaas mijn laatste nacht op de Primitivo. Morgen kom ik aan in Melide en vanaf daar draai ik mee in het Camino Frances circus, tot Santiago. Mijn verwachtingen daarvan liggen zo laag dat het eigenlijk alleen maar kan meevallen.

Indien gewenst kan je je steentje bijdragen via een overschrijving op rek. nr. BE79 1030 8321 2833, met volgende drie opties:

1. Wil je mijn camino financieel steunen, vermeld dan ‘Compostela’.
2. Wil je Samenzorg steunen, vermeld dan ‘Samenzorg’. (www.samenzorg.nu)
3. Wil je Vrijland steunen, vermeld dan ‘Vrijland’ (www.vrijland.be)