Dag 83, 06/07. Lugo.

Opnieuw slaap ik uit, iets minder lang dan gisteren. Na het ontbijt ga ik nog een video van Willem Glaudeman bekijken op YouTube in de reeks Miracles in Contact. Meer dan anderhalf uur heeft hij het over het thema “Ik ben zoals God me geschapen heeft. Ik ben zijn zoon / dochter in alle eeuwigheid”. Als Hij me geschapen heeft naar Zijn beeld en gelijkenis, zoals de bijbel zegt, dan ben ook ik in wezen volmaakt. In essentie is er nooit een afscheiding geweest tussen mij en zijn goddelijkheid. Alleen is er ons ego dat ons constant probeert te overtuigen dat die afscheiding er wel is, dat ons van allerlei eigenschappen probeert te overtuigen, positief en negatief, die niet stroken met die volmaaktheid. Vanuit die onterechte waarneming van onszelf ontwikkelen we dan allerlei negatieve ervaringen zoals angst en woede. In het licht van het besef dat je bent zoals God je geschapen heeft verdampen die illusies en kom je terug tot je ware zelf. We worden boos of bang, niet omwille van de feiten want die zijn in wezen neutraal, maar omwille van onze interpretatie ervan. Dat ego mag zich laten horen maar we hoeven het niet te geloven.

Deze video lijkt ook een vervolg op mijn bedenkingen van gisteren. Want als ook de ander is zoals God hem geschapen heeft, wie ben ik dan om die te beoordelen, laat staan te veroordelen? Ik kan mijn medemens alleen maar liefde toesturen, om het even hoe hij op mij overkomt. En dat niet vanuit een rationele overtuiging maar vanuit de diepe beleving van mijn eigen goddelijkheid.

Glaudeman had het gisteren al over het beeld van de toneelzaal. Zoals we ons dagelijks leven ervaren zitten we in een soort toneelspel waarbij we ons volledig identificeren met de figuur op het podium. Het is pas als we in de zaal gaan zitten en onszelf van op afstand observeren dat we gaan beseffen dat het inderdaad niet om de realiteit gaat maar om een toneelspel, een soort droom waaruit we kunnen ontwaken, en we ons eindelijk terug met onze ware goddelijke identiteit kunnen vereenzelvigen.

Wat wordt het leven simpel als je dit besef in de praktijk gaat toepassen! Oplossingen worden simpel, maar ons ego kan niet overweg met simpele dingen. Oplossingen liggen in onszelf, terwijl ons ego alle oplossingen buiten onszelf gaat zoeken. Het laat ons geloven dat we het slachtoffer zijn van de ander terwijl dat onmogelijk is. We zijn nooit slachtoffer, we hebben altijd een keuze.

Enfin, het wordt weer een heel leerrijke ochtend, en opnieuw ben ik blij om de privacy van mijn kamertje die me toelaat met deze dingen bezig te zijn. Ik ervaar ze als de sluitsteen van mijn spirituele zoektocht nu mijn voettocht naar zijn einde toe gaat. Want morgen ga ik weer op pad. Nog vijf dagen scheiden me van Compostela.

Maar eerst wil ik nog de kathedraal bezoeken. Na mijn siësta steven ik daar op af. Aan de kassa ontmoet ik een jong koppeltje uit Antwerpen. Als pelgrim moet ik “maar” 4 euro betalen om binnen te mogen. Je krijgt dan wel een audiogids mee en je krijgt toegang tot de tentoonstelling. Allemaal mooi, maar volgens mij moet dit alles gratis kunnen.

Na mijn bezoek doe ik de nodige inkopen om morgen meteen op pad te kunnen en ga ik nog wat verder lezen op mijn iPad. Vlak bij mijn hostal krijg ik nog een plato combinado geserveerd, veel minder chique dan de Indiër gisteren maar toch best te pruimen. Dan toch nog wat verder surfen op internet, mijn tocht van morgen nog eens bekijken en dan op tijd onder de wol. Benieuwd hoe het stappen me morgen gaat meevallen na twee dagen rust…

Indien gewenst kan je je steentje bijdragen via een overschrijving op rek. nr. BE79 1030 8321 2833, met volgende drie opties:

1. Wil je mijn camino financieel steunen, vermeld dan ‘Compostela’.
2. Wil je Samenzorg steunen, vermeld dan ‘Samenzorg’. (www.samenzorg.nu)
3. Wil je Vrijland steunen, vermeld dan ‘Vrijland’ (www.vrijland.be)