Dag 81, 04/07. Castroverde - Lugo, 20 km

Om 7 uur schrik ik wakker uit het diepst van een droom. Iemand heeft het groot licht aangemaakt. Om 8 uur moeten we dan ook allemaal buiten zijn. Zo gaat dat met de gemeentelijke herbergen.

Laura loopt er sip bij. Ze heeft gisteren een slechte dag gehad, waarom zegt ze niet. Tot mijn verbazing is ook Maartje er. Normaal gezien zou die gisteren in Cadavo zijn gestopt maar ze heeft zich blijkbaar bedacht. We vertrekken samen maar bij de eerste bar stoppen we al, zij voor een koffie, ik voor een theetje. Alweer bezwijk ik voor een chocoladebroodje. De Duitser Christian en de Spaanse Anna komen ons bij het verlaten van de bar tegemoet. Ze zien er allebei een beetje gehandicapt uit. Zij sukkelt met een knie, hij is duidelijk nog aangeslagen door het klimwerk van gisteren.

Het valt al meteen op dat we de heuvels achter ons hebben gelaten. Het parcours is tamelijk vlak, de weg breed. Het wordt dus een aangename wandeling maar minder mooi dan voordien. Het Vlaamse duo Jolan en Vincent sluit zich ook bij ons aan. Halverwege komen we bij een rustpunt, de Oasis, waar vrijwilligers ons verse meloen en watermeloen aanbieden tegen een vrijwillige bijdrage (“donativo”), en dat in een leuke omgeving.

We komen een aantal machtige, oeroude bomen tegen.

Op veel plaatsen staan kruisbeelden langs de weg opgesteld. Dienden ze vroeger als wegwijzer voor de pelgrims?

Deze sympathisanten staan ons in weer en wind op te wachten.

Wat verder zie ik het groepje plots stilstaan. Ze hebben een heel jong, duidelijk hongerig katje ontdekt. Er ontspint zich een discussie over wat we daarmee kunnen doen. De ene wil het meenemen naar Lugo, maar wat moet je daar met een kat? Een andere wil er mee naar een asiel of een veearts. Maartje probeert anderen er toe te overhalen het mee te nemen naar huis met de bus. Jolan en ik vinden dat we het best in zijn eigen omgeving laten, het huis vlakbij dus. Maartje voert het hongerige dier wat salami, waarbij het weinig onderscheid maakt tussen de salami en haar vingers. Ik vind de voorgestelde oplossingen te ver gezocht, begin me te ergeren over het tijdverlies en loop alleen door. Wat verder strijk ik neer voor mijn lunch, de anderen lopen me wat later voorbij.

Na mijn lunchpauze sluit ik aan bij Christian, de Duitser. Sympathieke kerel is dat. Het al zijn vijfde camino. Eentje heeft hij samen met zijn zoontje gedaan terwijl zijn vrouw de Camino Frances met zijn dochter liep. Volgens hem is de Primitivo met voorsprong de mooiste van wat hij reeds gedaan heeft. Al pratend komen we aan in Lugo waar we kilometerpaal 100 vinden. Zo ver is het nog precies tot Compostela.

Hij is dringend aan een biertje toe waarna we op zoek gaan naar onderdak. De eerste twee adressen zijn volzet en zo komen we bij de gemeentelijke herberg uit. Blijkbaar is er geen warm water om te douchen, en om 22 uur gaat de deur dicht. Dat terwijl we van plan waren met een hele kliek samen iets te gaan eten en een feestje te bouwen. Met veel tegenzin schrijven we ons toch maar in en betalen de 8 € om alvast van een bed verzekerd te zijn. Ik krijg het bovenste bed van een stapelbed toegewezen. En wie ligt er in het onderste? De griezel uit La Espina die daar de hele nacht had liggen hoesten en ‘s morgens de keuken had laten overstromen. Zowel Christian als ik zijn niet gelukkig met onze keuze en we zoeken een alternatief. Mits wat aandringen krijgen we ook nog onze centen terugbetaald, omwille van het gebrek aan warm water wat we als argument hadden aangebracht. Ik kan nog een kamer op de kop tikken in een hostal. Dat ziet er al een heel stuk beter uit: een privé kamer met douche voor drie nachten, aan 29 € per nacht, inclusief ontbijt. Luxueus is dit natuurlijk niet maar het volstaat voor wat ik nodig heb aan een heel schappelijke prijs.

Om 7 uur hebben we met de hele bende afgesproken voor de kathedraal. Maartje, die blijkbaar graag de teugels in handen neemt, heeft gereserveerd in een Indisch restaurant. We genieten er van een heerlijke maaltijd.

Daarna gaan we nog de stad in voor een drink in een bar. Velen begeven er zich aan een cocktail, ik houd het bij een sober pintje. Net voor 11.30 uur, wanneer het volume zal opengedraaid worden en het nachtleven kan beginnen, vind ik het genoeg geweest voor oude mensen als ik en wandel ik terug naar mijn kamertje. Het is wel even raar om afscheid te nemen van deze bende die de laatste dagen meer en meer uitgegroeid is tot een grote familie. Ik zal hen niet meer terugzien.

Indien gewenst kan je je steentje bijdragen via een overschrijving op rek. nr. BE79 1030 8321 2833, met volgende drie opties:

  1. Wil je mijn camino financieel steunen, vermeld dan ‘Compostela’.
  2. Wil je Samenzorg steunen, vermeld dan ‘Samenzorg’. (www.samenzorg.nu)
  3. Wil je Vrijland steunen, vermeld dan ‘Vrijland’ (www.vrijland.be)