Dag 78, 01/07. Berducedo - Grandas de Saline, 19,5 km

Het ontbijt vanmorgen is erg afgemeten. Het glaasje appelsiensap, de thee, de toastjes…, alles wordt apart afgerekend. Ik vertrek als allerlaatste, ten eerste omdat ik me compleet in vakantiestemming voel. Ik heb namelijk de rest van mijn tocht eens bekeken en merk dat ik een probleem heb. Als ik aan dit tempo verder trek ben ik veel te vroeg in Compostela. Elly en ik zullen mekaar daar pas ontmoeten voor de kathedraal op 11 juli, maar als ik er niets op vind kom ik vier of vijf dagen te vroeg aan. Wat een luxe positie! De tweede reden is dat ik voor de tweede keer een veter moet wisselen. Gelukkig heb ik een paar reserve veters meegebracht, alweer iets wat ik niet voor niets twee maanden heb meegezeuld.

Ik was een beetje bang dat vandaag wat bleekjes zou uitvallen na de supermooie dag van gisteren, maar daar was geen reden toe. Ook vandaag was de tocht heel erg mooi, anders dan gisteren maar toch bijzonder genietbaar. Een groot deel van de dag wandelen we rond het meer van de Rio Navia.

We, dat zijn dan aanvankelijk Maartje en ik. Zij haalt me in na haar eerste terrasje. We praten veel onderweg, vooral over religie, reïncarnatie en de essentie van liefde, eerlijkheid en oprechtheid als basis voor een moreel leven. Ook over thema’s als: wat betekent het als je iets meemaakt in je leven? Slaat die les enkel op dat specifiek gebeuren of zegt het meer over je algemeen functioneren in het leven? Voor mij is het intussen duidelijk dat het mes-verhaal van gisteren in eerste instantie een test was in het bewaren van gelijkmoedigheid. Niet verzinken in frustratie, boosheid en ergernis. Wat er ook gebeurt, de dingen aanvaarden zoals ze zijn, zonder overdreven vreugde of verdriet. “Anitsja”, zoals ik het tijdens mijn Vipassana meditatietiendaagse in februari geleerd heb. Dat komt nu goed van pas. Ondanks mijn ontgoocheling gisteren over mijn schijnbaar verlies heb ik me geen moment echt uit mijn lood laten slaan. Maartje zelf geeft daar ook een goed voorbeeld van. Haar bagage is bij haar vliegtuigreis blijkbaar verkeerd verstuurd en onvindbaar. In plaats van zich te laten ontmoedigen kocht ze een nieuwe rugzak, nieuwe kleren en vatte ze toch haar camino aan!

Na een pintje en een ijsje in de volgende bar sluit Anna zich bij ons aan, een sympathieke Spaanse met een knieprobleem. Ondanks dat probleem kan ik haar amper bijhouden op het traject tot ons einddoel, tenminste zolang het over de weg gaat want als we een rotsachtige bosweg inslaan moet ze het wiel lossen.

Op dat stuk komen we een eeuwenoude boom tegen waarvoor zowel Maartje als ik in bewondering staan.

Grandas de Saline is alweer zo’n op het eerste gezicht onbeduidend stadje waar desondanks een positieve sfeer hangt. Op al de terrasjes klitten hoe langer hoe meer pelgrims samen. Om 7 uur gaan we eten en krijg ik een voortreffelijk menu voorgeschoteld tegen een zeer redelijke prijs. Naast ons nemen een Braziliaanse pediater en twee Britten plaats. Hoe het komt weet ik niet maar in geen tijd gaat het gesprek weer over spiritualiteit en lotsaanvaarding.

Gaan slapen op een redelijk uur moet er voor zorgen dat morgen weer evenveel voldoening geeft als vandaag.

Indien gewenst kan je je steentje bijdragen via een overschrijving op rek. nr. BE79 1030 8321 2833, met volgende drie opties:

1. Wil je mijn camino financieel steunen, vermeld dan ‘Compostela’.
2. Wil je Samenzorg steunen, vermeld dan ‘Samenzorg’. (www.samenzorg.nu)
3. Wil je Vrijland steunen, vermeld dan ‘Vrijland’ (www.vrijland.be)