Dag 7, 18/04

Wat een dag! Toen ik wakker werd rond 7 uur was het bar koud. Pas na mijn ontbijtje met gezond krachtvoer vind ik de moed om mijn lekker warme slaapzak te verlaten, de tent af te breken en alles in te pakken. De zon scheen al toen ik iets na 8 op pad trok, en ik hoopte dat die mijn verkleumde vingers snel zou opwarmen.

Het stappen masseerde mijn darmen en na korte tijd voelde ik een natuurlijke behoefte opkomen. Ik vond een discreet plekje maar dat bleek bij nader toezien overgroeid met bramen en netels. Eh, zo dringend was die behoefte nu ook weer niet… Even verder lukt het wel, achter een haag. Papier netjes opgeborgen in een hondenpoepzakje dat ik voor die gelegenheden bij heb. Wat is een toilet toch een zalige plek…

Raar maar waar, even verder bereik ik opnieuw de Frans-Belgische grens en breng de rest van de dag weer op vaderlandse bodem door.

Ik ben totaal niet gehaast en geniet met volle teugen van de vogels, de bloeiende sleedoorn, de bosanemoon en het ruig viooltje (Obsidentify app !).

De Ardennen zijn van een heel ander kaliber dan de Hagelandse heuveltjes. De pas inhouden hoeft niet meer, dat gebeurt vanzelf. Het parcours loopt over verschillende ronduit schitterende bospaden, helaas met veel klimmen en dalen. Mooi maar meedogenloos. Lastig voor de voeten ook op die rotsachtige ondergrond. Ik stop 2 keer om mijn gezicht in te smeren tegen de zon. Ik wil er vanavond niet opnieuw als een overrijpe tomaat uitzien.

1 groot voordeel: de bewegwijzering is pico bello, ik hoef de pijltjes maar te volgen. Dit voelt aan als de echte camino zoals je hem droomt. De mooiste tocht van de hele week!

Maar dan gebeurt het. Rond 3 uur tast ik veiligheidshalve nog eens naar de documenten in mijn broekzak. WEG! Identiteitskaart, rijbewijs, bankkaart, verzekeringsdocument… Alles weg! Ik sta verbijsterd. Is dit het vroegtijdige einde van mijn reis? Hoe moet het nu verder? Ik probeer op mijn stappen terug te keren om te zoeken maar loop binnen de kortste keren hopeloos verloren in het bos. Ook dat nog. Ik baal. Hoe kan ik zo stom, zo OERstom zijn? Dat terwijl ik al voor mijn vertrek een veilig plekje bedacht had maar nooit in gebruik genomen… Ik maak een omweg van kilometers om terug in de bewoonde wereld te belanden. Ik probeer te liften. Een vriendelijke dame brengt me terug naar Aubrive en stopt me een paar bananen in mijn handen. Ik kampeer terug op exact hetzelfde plekje als gisteren. Morgen doe ik de route opnieuw. Als de goden met mij zijn vind ik morgen mijn spullen terug. Ik vertrouw er op.

Indien gewenst kan je je steentje bijdragen via een overschrijving op rek. nr. BE79 1030 8321 2833, met volgende drie opties:

  1. Wil je mijn camino financieel steunen, vermeld dan ‘Compostela’.
  2. Wil je Samenzorg steunen, vermeld dan ‘Samenzorg’. (www.samenzorg.nu)
  3. Wil je Vrijland steunen, vermeld dan ‘Vrijland’ (www.vrijland.be)