Dag 69, 22/06. Cobreces - Serdio, 28 km

Ik zal het maar ineens bekennen: vandaag was een fantastische dag! Hij begon nochtans bedenkelijk met een zeer betrokken hemel. De lucht bekijken is het eerste wat je doet als je ‘s morgens opstaat, en ik vreesde voor een echte regendag. Maar reeds na het ontbijt leek er beterschap in te zitten en tenslotte kreeg ik de hele dag schitterend weer.

De herberg lag op de camino en ik hoef dus maar gewoon de pijlen te volgen. Maar al gauw valt het me op dat die een hele andere weg aangeven dan mijn GPS. De verklaring ligt voor de hand: de GPS stuurt me door het binnenland, de pijlen langs de kust en daar heb ik geen seconde spijt van. Het is een prachtig scenario met rechts van mij de zee, het strand en de duinen terwijl ik links in de verte de bergen zie. En boven me een niet aflatende zon. Dit is de Camino del Norte zoals ik me hem gedroomd had. Het doet me denken aan dat versje van een tijd geleden: “Ik wil alleen maar de hemel boven mijn hoofd en de camino onder mijn voeten”.

Onderweg kom ik de twee Françaises tegen en een groepje van drie man die vannacht ook in de herberg verbleven. Twee ervan zijn een Zuid-Afrikaans koppel. Ze vinden het hier geweldig om een koffie te kunnen drinken op een terrasje zonder bang te moeten zijn voor hun veiligheid. De derde is Denise, een Duitse van dertig. Als de Zuid-Afrikanen al meteen bij het eerste terrasje blijven plakken lopen wij samen door. Zij is ontgoocheld over haar job als kinesiste maar studeert intussen osteopathie bij. Haar openheid naar alternatieve geneeswijzen maakt het gesprek makkelijker. Ook zij heeft de ervaring van hoe ieder probleem op deze tocht zich op merkwaardige wijze vanzelf oplost. Zo zitten we weer op het thema spiritualiteit. Net voor we in Comillas aankomen sluit ze ons gesprek op een perfecte manier af: “Je krijgt wat je nodig hebt, niet wat je vraagt.”

Comillas is ook een voltreffer. Een heel mooie, gezellige oude stad met mooie gebouwen en terrasjes. En een supermarkt waar ik wat kaas en zoets koop.

Mijn lunch neem ik op een bankje met prachtig zicht op strand en zee, en een stel koeien waar ik, gezien de hoorns, niet graag ruzie zou mee krijgen.

Na mijn lunch gebeurt precies hetzelfde als vanmorgen. Ik volg de pijlen, wijk daarmee terug af van mijn GPSroute en vervolg de kustweg. Opnieuw geniet ik van dezelfde prachtige uitzichten. Een lagune gaat over in strand, en het ene strand gaat over in het andere. Ik ben jaloers op de badgasten die daar van zon en zee liggen te genieten. Maar, hoezo jaloers? Het strand is toch van iedereen, en waarom sleep ik al meer dan 2 maanden een zwembroek mee? Ik kan de verleiding niet weerstaan, loop tot aan de zee, sla zedig een handdoek om mijn middel (wat ik overigens belachelijk vind), trek mijn zwembroek aan en neem een duik in het verfrissende water. Zalig! Als ik me laat opdrogen op het strand val ik zelfs even in slaap. Ik heb hier een uur “verloren” maar voor mij is het wel het moment van de dag. Zeker voor herhaling vatbaar. De camino is immers nog iets anders dan kilometers vreten!

San Vicente laat ik terzijde liggen en trek opnieuw het binnenland in. Voor het eerst in dagen zit ik weer in heuvelachtig gebied en moet ik mijn wandelstokken boven halen om een helling op te geraken. Zo eindig ik in Serdio waar een gemeentelijke herberg is. Maar het scenario van een paar dagen geleden herhaalt zich: de herberg is in oktober gesloten wegens verbouwingswerken maar niemand schijnt te weten wanneer die zullen beginnen. Gelukkig ben ik net daarvoor een hostal voorbij gelopen, een soort hotelletje, waar gelukkig wel een kamer vrij is. Iets duurder maar privé en wat comfortabeler. Gelukkig is ook hier in het dorp een bar-restaurant waar ik de innerlijke mens kan versterken. Ik schuif er aan bij Jacques en Patrick, twee Franse pelgrims. Voor 11 euro krijg ik een rijstschotel met kip, gebakken sardientjes met friet, een heerlijk stuk kaastaart met caramel en een glas wijn. Hoe ze er financieel aan uit raken snap je niet. Het gesprek verloopt ook heel gezellig en wellicht trekken we morgen een dagje samen verder op.

Indien gewenst kan je je steentje bijdragen via een overschrijving op rek. nr. BE79 1030 8321 2833, met volgende drie opties:

1. Wil je mijn camino financieel steunen, vermeld dan ‘Compostela’.
2. Wil je Samenzorg steunen, vermeld dan ‘Samenzorg’. (www.samenzorg.nu)
3. Wil je Vrijland steunen, vermeld dan ‘Vrijland’ (www.vrijland.be)