Dag 68, 21/06. Boo de Pielagos - Cobreces, 30,5 km

Om 7 uur zit iedereen aan het ontbijt. Bij het inpakken is het even paniek omdat ik het minizakje voor mijn hoorapparaten niet vind maar dat komt uiteindelijk van achter de matras tevoorschijn. Zulke details zijn van levensbelang op de camino.

De hemel blijft de hele dag grijs, er is geen straaltje zon te bespeuren, maar het blijft goddank droog. De voormiddag is het parcours ronduit triestig. Ik loop uren langs een dubbele pijplijn in een hoofdzakelijk industriële omgeving, daarna via een drukke weg. Mijn GPS gaf blijkbaar een variatie aan op de route die de anderen genomen hebben, wat maakt dat ik de hele voormiddag niemand te zien krijg van wie gisteren de herberg deelde. Ik heb geen idee of ik voor of achter loop op hen. Op een bepaald punt kan ik via de normale route naar Santillana del Mar (7 km) of een kortere (4 km). Ik vrees echter dat de korte route alweer langs een drukke weg zal lopen en neem de lange. Daar heb ik geen moment spijt van want het landschap wordt meteen veel mooier, met duinen en zee aan mijn rechter kant en weiden en bergen links van me. Ik fleur op en geniet.

Tijdens mijn lunch haalt Marcella me in. Ze is Tsjechische en was gisteren ook in de herberg. Ik was net een podcast aan het beluisteren die iemand me doorgestuurd had maar dat kan ik nu vergeten. Marcella is spontaan, net iets te spontaan en vindt het evident dat ik alles laat vallen. We trekken samen verder naar Santillana del Mar. Ik geniet van de omgeving en van de stilte. Wat is het hier stil, zegt ze. Ja, denk ik, als jij zwijgt tenminste. Maar dat lost zichzelf op. Ze loopt sneller dan ik en ik zak geleidelijk af. In Santillana aangekomen wacht ze me op en laat ze verstaan dat dit haar eindpunt is. Ik kan me ook levendig voorstellen waarom mensen graag hier blijven plakken. Het is een geweldig stadje, met middeleeuwse gebouwen, en het heeft alles wat ik gisteren in Santander miste. Mooie architectuur, gezellige straatjes, winkeltjes, bars en restaurantjes. En sfeer, veel sfeer. Geen wonder dat het een toeristische attractie is. Heel veel winkels verkopen ook de lokale specialiteiten: cake en kaastaart. Ik laat me natuurlijk niet onbetuigd. Ik kuier verder door de straatjes en geef mijn ogen de kost.

Maar het is pas drie uur en ik wil verder opschieten. Om 4 uur begint het te miezeren en net voor ik aankom in Cobreces gaat dat miezeren over in regenen. Ik heb er de keuze uit drie herbergen. Ik kies er een kleintje uit voor de gezelligheid. In een winkeltje kan ik nog wat fruit kopen en de kaastaart die ik in Santillana met veel hartpijn heb laten liggen omwille van het gewicht. Een restaurant hebben ze hier niet maar in de bar kan ik wel een slaatje krijgen en een ‘plato combinado’, een eenvoudige dagschotel. Op deze manier is mijn dag weer ruimschoots geslaagd.

Ik heb vandaag nipt de 2000 km overschreden. Het is nu nog zo’n 500 tot Compostela. Het wordt spannend!

Indien gewenst kan je je steentje bijdragen via een overschrijving op rek. nr. BE79 1030 8321 2833, met volgende drie opties:

1. Wil je mijn camino financieel steunen, vermeld dan ‘Compostela’.
2. Wil je Samenzorg steunen, vermeld dan ‘Samenzorg’. (www.samenzorg.nu)
3. Wil je Vrijland steunen, vermeld dan ‘Vrijland’ (www.vrijland.be)