Dag 66, 19/06. Hazas - Guemes 33 km

Ik heb slecht geslapen vannacht. Tot laat geschreven, als laatste in bed. Ik lig op de bovenste verdieping van een stapelbed; mijn onderbuurvrouw is een woelwater en elke keer schudt de hele constructie. Bovendien heb ik weer flink rugpijn door een scheve rugzak en een muggenbeet die me parten speelt. Mijn oordopjes helpen wel goed want de meesten hebben de zaal al verlaten voor ik iets door heb. Ik vertrek dan ook als een van de laatsten. Het gaat al meteen fout. Ik volg de pijlen en stoor mij er aan dat die zo vaal en slecht onderhouden zijn. Als ik dan even op mijn GPS kijk blijken ze me ook nog compleet de verkeerde kant op te sturen. Dom tijdverlies, en bovendien moet ik nu langs de gewone weg naar Laredo. Hier en daar koop ik nog wat eten bij. Als ze me er naar een supermarkt sturen kom ik bij een gebouw met “Eroski” er op. Ik loop bijna door want ik ga er van uit dat het om een seksshop gaat, maar wanneer ik een paar oude vrouwen zie buiten komen met een halfvolle winkelwagen besef ik dat die veronderstelling toch enigszins mank loopt.

Een lange wandeling langs strand en duinen brengt me tot bij deze geweldige veerboot die me tot aan de overkant van het water brengt in Santona.

Deze kerel heeft precies ook wat magnesium nodig tegen de krampen!

Het mooiste stuk van de wandeling vandaag mis ik, bewust. Dat gaat over een strand en over duinen. Ik vertrek wel die kant op maar bedenk dat het met zo’n zware rugzak moordend is om een paar kilometer door zand te ploeteren. Een goeie beslissing, want op mijn terugweg vind ik ook nog een kous die net van mijn ‘droogkast’’ gevallen was. Het alternatief langs de weg is saai maar tenminste haalbaar.

Bijna de hele namiddag miezert het en rond vijf uur krijg ik nog een onweer op mijn kap. Maar een half uur later sta ik bij de herberg in Guemes. Een speciaal geval, zo was me gisteren verteld, en dat blijkt te kloppen. De plek wordt gerund door een priester van 86 die destijds met zijn landrover grote delen van Afrika en heel Zuid- en Midden-Amerika doorkruist heeft. Aan zijn ervaringen houdt hij een eigen filosofie over. Hij heeft het over de universiteit van het leven waar solidariteit, samenhorigheid en mentale kracht aangeleerd worden. Hij hekelt de consumptiemaatschappij en prijst creativiteit.

We krijgen een speech van een uur over het hele verleden van hemzelf en de herberg, met daarna een meer dan geslaagde maaltijd met pompoensoep en penne met een hele lekkere saus en een youghourtje toe, en dat alles op basis van ‘donativo’, een vrijwillige gift van de pelgrims. We zitten hier met liefst 50 man samen uit 14 verschillende landen, en zo gaat dat dag na dag door. Een merkwaardig, idealistisch initiatief dat zeker steun verdient.

Indien gewenst kan je je steentje bijdragen via een overschrijving op rek. nr. BE79 1030 8321 2833, met volgende drie opties:

1. Wil je mijn camino financieel steunen, vermeld dan ‘Compostela’.
2. Wil je Samenzorg steunen, vermeld dan ‘Samenzorg’. (www.samenzorg.nu)
3. Wil je Vrijland steunen, vermeld dan ‘Vrijland’ (www.vrijland.be)