Dag 65, 18/06 Onton - Hazas, 41,5 km

De hemel is blauw vanmorgen en het lijkt een warme, zonnige dag te zullen worden maar minder drukkend dan gisteren. Toch overtrekt het rond de middag en blijft de lucht vochtig. Slecht nieuws voor mijn onderbroek in mijn ‘droogkast’ die maar niet wil drogen.

Onderweg een schilderijtje dat de camino mooi weergeeft.

Qua landschappen is het niet de meest spectaculaire dag. Er is een heel mooi stukje langs de kust en verder lijken de rotsen een stuk naakter en minder groen dan voorheen.

Ik ben wel eens vaker verkeerd gelopen maar dit overtreft al het vorige!

Ik moet doorheen Castro, een vrij grote stad en het duurt weer een klein uurtje voor ik daar doorheen ben. Dat is niet het probleem, wel de bakkers die al dat lekkere zoets in hun uitstalraam hebben liggen, maar ik houd stand.

Om half drie beland ik al in Pontarron na 29 km. Ik wil tonen dat ik niet altijd een uitslover ben en wil er daar al een punt achter zetten op dit onzedelijk vroege uur. Maar als ik bij de herberg aankom is er geen levende ziel te bekennen. Ik keer terug naar de bar een paar honderd meter vroeger en vraag uitleg. Drie jaar geleden wou men de herberg renoveren maar er is nooit iets gebeurd, dus blijft hij gesloten. Daar sta ik dan met al mijn voorbereiding en alle goeie wil. Deze herberg staat nochtans vermeld op de website van het Nederlands Compostelagenootschap! Volgens de man die me de uitleg geeft is er 6 km verderop nog een herberg, en na 12 km nog een. Maar ik heb weken geleden besloten niet meer af te wijken van de camino in de hoop ergens overnachting te vinden. En 2 km verderop moet ik van de hoofdweg af en volgt er een klim de bergen in. Het is zwoegen om boven te raken. Eens daar passeer ik een leegstaande schuur waar ik mijn tentje zou kunnen opzetten maar die is grondig omheind. De boodschap is duidelijk en dat respecteer ik. Ik zwoeg verder en op een Y-sprong komt plots een andere pelgrim vanuit een andere richting. Het is Addie, een Australische, en ze wil doorgaan tot in Hazas waar zeker een pelgrimsherberg is. Ze is 33, architecte, maar heeft jaren geleden haar job verlaten en is nu actief als seizoenarbeidster op boerderijen daar. OK dan maar, geen tentje en doorzetten maar. Het vreemde is dat we vanuit dezelfde richting toch langs een andere weg mekaar hier ontmoeten. Blijkbaar zijn er twee wegen en heeft mijn app me de langste doen nemen. Hoe dan ook, al praten vorderen de kilometers een stuk sneller, en om half zeven bereiken we al de herberg in Hazas. De eigenares wordt er bij geroepen. Probleem, er blijkt slechts 1 bed meer beschikbaar te zijn. Of ik dan mijn tent ergens kan opzetten? No way, ten strengste verboden! Of ik dan mijn matras ergens op de grond mag leggen hier in huis? De vrouw bezwijkt en opent een feestzaal waar ik me op het podium mag installeren, maar ik moet wel de volle pot betalen. Geen probleem, ik ben blij genoeg dat ik mag blijven, en hier heb ik tenminste geen last van snurkers.

Met een groepje gaan we samen nog iets eten, en als we terug aan de herberg komen trekt de eigenares me aan de mouw. Er is onverwacht toch een bed vrij gekomen en daar mag ik gebruik van maken. Jammer voor mij, ik was liever aan de snurkers op de zaal ontsnapt. Addie en ik gaan nog iets drinken en dan is het bedtijd. Het is tegen de bedoeling in toch weer een lange tocht geworden. En ik heb vandaag terug 67 verdiepingen geklommen!

Indien gewenst kan je je steentje bijdragen via een overschrijving op rek. nr. BE79 1030 8321 2833, met volgende drie opties:

1. Wil je mijn camino financieel steunen, vermeld dan ‘Compostela’.
2. Wil je Samenzorg steunen, vermeld dan ‘Samenzorg’. (www.samenzorg.nu)
3. Wil je Vrijland steunen, vermeld dan ‘Vrijland’ (www.vrijland.be)