Dag 62 15/06 Gorostola - Olabe 29 km
Om kwart na 7 komt de eerste pelgrim reeds langs gelopen. Die is wel heel vroeg vertrokken. Een kwartiertje later ben ik zelf op stap. Na een klein half uurtje passeer ik een afdak met een bronnetje erbij. Dit had gisteren perfect als onderdak kunnen dienen voor de nacht. Nog 10 minuten later een lege schuur met een zitje voor het welkomstcomitee. Ik heb alweer een zorg minder. Als de nood hoog is vind ik heus wel een dak boven mijn hoofd.
Vanaf mijn vertrekplaats zie ik de zon opkomen boven de zee.
Na een klein half uurtje passeer ik een afdak met een bronnetje erbij. Dit had gisteren perfect als onderdak kunnen dienen voor de nacht. Nog 10 minuten later passeer ik een lege schuur met een zitje voor het welkomstcomitee. Ik heb alweer een zorg minder. Als de nood hoog is vind ik echt wel een dak boven mijn hoofd.
Net voor Markina staat deze vreemde kapel met het beeld van Sint Michael, de drakendoder.
Mijn benen wegen zwaar deze voormiddag, het klimmen gaat moeizaam, ik voel me moe en zwak. Om 11 uur, nog voor Markina, eet ik al mijn brood op. De stad zelf is een doorsnee provinciestadje maar ze hebben er wel een supermarkt. Daar kan ik warm eten kopen voor vanavond en morgen. Ik heb nog steeds honger en moet me dus inhouden om niet weer zwaar te overdrijven met aankopen. Ik overdrijf dus niet zwaar.
Waar het aan lag weet ik niet maar de laatste dagen had ik weer de neiging om tempo te maken. Na de middag verdwijnt dat echter volledig en voel ik me weer helemaal ontspannen. Daardoor kan ik ook de tijd nemen om wat foto’s te maken. Daartoe krijg ik volop de kans als ik na de middag tussen twee hagen doorloop en het daar wemelt van de vlinders en de libellen. Net een stukje paradijs. Een libel laat zich wel strikken voor een foto maar de vlinders zijn steeds vertrokken voor ik ze goed en wel in beeld heb.
In Ziortza is er een eerste mogelijkheid om te overnachten maar het is pas 3 uur en dus te vroeg voor mij. Sommigen liggen dan echter al te zonnen in de prachtige tuin van de abdij die ook nog dit mooie atrium heeft.
Ik kom weer in een bosrijk gebied terecht met rotsige paadjes. De afdaling naar het dal werd blijkbaar zo ondoenbaar geacht dat men grote stukken vervangen heeft door houten trappen.
Er zijn ook heel mooie huizen te zien. Sommige mensen houden blijkbaar van bloemetjes, veel bloemetjes.
Als ik in Olabe bij de herberg aankom wordt ik meteen enthousiast begroet door Colette. Ik had niet verwacht haar na Roquefort nog terug te zien maar hier is ze dan. Ze heeft wel gefoeteld. Is ergens verkeerd gelopen en heeft dan de bus genomen naar een eind verder. Ze is bezorgd om mij en vraagt hoe het met mijn medisch probleempje (bloeding) gaat. Verder is de avond te kort om nog veel bij te praten.
Blijkbaar zijn er maar twee mensen die zelf hun potje koken vanavond, de rest schuift aan voor een huisbereide maaltijd. Mathilda en ik eten onze kost buiten op een bankje op. Zij is een jonge Poolse bij wie er een of ander is fout gelopen met haar studies en die van de gelegenheid gebruik maakt om de camino te doen. Ze is van Polen met de trein tot Luxemburg gereisd, is dan per autostop heel Frankrijk doorgereisd en is nu hier op de camino.
Mijn stappenteller geeft aan dat ik vandaag een kleine 29 km heb afgelegd en 87 verdiepingen heb geklommen. Geen wonder want het blijft fel bergachtig. Eigenlijk moet deze streek qua uitzicht noch qua klimwerk onderdoen voor de uitlopers van de Pyreneeën.
Indien gewenst kan je je steentje bijdragen via een overschrijving op rek. nr. BE79 1030 8321 2833, met volgende drie opties:
- Wil je mijn camino financieel steunen, vermeld dan ‘Compostela’.
- Wil je Samenzorg steunen, vermeld dan ‘Samenzorg’. (www.samenzorg.nu)
- Wil je Vrijland steunen, vermeld dan ‘Vrijland’ (www.vrijland.be)
