Dag 59, 12/06: Bera - Pasaia 29 km
Het is weer laat geworden gisteren, dus ik sta vanmorgen een uurtje later op. Als ik om 8 uur vertrek heb ik een keuze te maken. Het hostal bevindt zich al op de weg naar Irun en de wegwijzer zegt dat het tot daar slechts 10 km is. Of ik loop anderhalve km terug naar de stad, zoek de GR, kom terug deze richting uit en doe er wellicht een halve dag of meer over om Irun te bereiken. De keuze is gauw gemaakt, ook al moet ik dan langs een drukke weg lopen waar de vrachtwagens langs me heen zoeven. Om 11 uur ben ik dan ook al door Irun heen en zit weer helemaal op de camino. Het is wennen aan de nieuwe merktekens. Die zijn dan ook heel duidelijk en overvloedig aanwezig.
Van op de heuvelrug krijg ik voor het eerst zicht op de zee.
De bedoeling is San Sebastián te bereiken. Maar dan blijkt hoe onzorgvuldig ik mijn tocht van vandaag heb voorbereid. Ik ga er van uit dat de camino door San Sebastián loopt omdat die stad uitgebreid beschreven staat bij de overnachtingsmogelijkheden, maar dat is niet zo. Voor ik het weet ben ik de stad al lang voorbij.
De weg klimt naar de flank van een bergrug die parallel loopt aan de zee, maar eens boven is het haast letterlijk “a walk in the park”. Een brede zanderige bosweg loopt door tot bijna in Pasaia. Lekker voor de voeten en met veel schaduw. Er is geen vergelijking mogelijk met de vorige dagen op de GR. Dit is bijna een boulevard! Ik schiet dan ook goed op. Aan de ene kant is er de bergrug, aan de andere kant het dal met huizen en industrie.
In Pasaia is er een refugio waar ik om 5 uur aankom. Onderweg had ik al een glimp van de zee opgevangen, en dit havenstadje ligt helemaal aan een inham. Eigenlijk is het maar 1 lange straat, maar toch best gezellig, met een mooi centraal plein waar jongeren voetballen. Alleen, zodra je van het water weg wandelt is het trappen stijgen tot en met. Ik eet er een hapje: voor het eerst in lange tijd een vers slaatje en wat calamares. Mijn kleren zijn snel gedroogd in de felle zeewind.
We slapen hier met 5 man, een internationaal gezelschap. Herman, een Zwitser, heeft de camino al gedaan in stukjes en heeft van zijn vrouw 2 maanden de tijd gekregen om hem nu in de andere richting terug te lopen, huiswaarts. Hij is duidelijk de meest sociale van de groep. Als ik het stadje verken komt hij een eethuisje uit gelopen om me te wenken. Hij heeft duidelijk zin in een babbel. Ik schuif mee aan tafel en bestel ook wat. Een Fransman is zijn complete tegenvoeter. Hij zegt geen woord en verbergt zich achter zijn boek. Een Amerikaanse is net aan haar tocht begonnen. Ook zij kan het vooral vinden met de Zwitser. Als laatste komt een jonge Duitser toe. Hem was ik onderweg al aan eens kerkje tegengekomen. Hij draagt ‘barefoot shoes (schoenen met een heel brede maar dunne zool) maar heeft last van zijn voeten.
Het regime hier is vrij streng. De verantwoordelijke stamt precies nog uit Franco’s tijd. Om 10 uur moet het licht uit, om half zeven gaat het voor iedereen terug aan, en om 8 uur moeten we buiten zijn.
Morgen moet ik eerst met de overzetboot het water over voor ik verder kan. Maar ik ben blij dat ik vandaag al een stuk verder gevorderd ben dan verwacht.
Indien gewenst kan je je steentje bijdragen via een overschrijving op rek. nr. BE79 1030 8321 2833, met volgende drie opties:
- Wil je mijn camino financieel steunen, vermeld dan ‘Compostela’.
- Wil je Samenzorg steunen, vermeld dan ‘Samenzorg’. (www.samenzorg.nu)
- Wil je Vrijland steunen, vermeld dan ‘Vrijland’ (www.vrijland.be)
