Dag 51, Saint-Sever - Orthez 45 km

Om 6 uur loopt mijn wekker af. Helaas, mijn kamergenoot had me gewaarschuwd dat hij snurkt en daarom gesuggereerd dat ik mijn oorstopjes indoe. De enige die de wekker niet hoort ben ik dus… Ik merk hem pas door het trillen van de plankenvloer. Nu ja, 3 van de 6 gasten zijn op dat uur al vertrokken, de vierde is al op en de laatste is de snurker zelf.

Als ik mijn schoenen aantrek om te vertrekken kom ik tot een pijnlijke vaststelling: de hielen van mijn zolen zijn rats versleten! Ik zit er gewoon doorheen. De voorkanten had ik al een paar keer vluchtig bekeken en die zien er nog vrij goed uit, maar de hielen… Vanaf nu ga ik dus enkel nog op mijn tenen lopen… Het is uitgesloten dat ik met deze schoenen zonder problemen in Santiago aankom. De enige oplossing lijkt dus nieuwe te kopen en geleidelijk in te lopen. Elly ontdekt een Decathlon in Orthez waar ik vanavond wil aankomen. Daar wil ik morgenochtend eerst en vooral naartoe.

De dag begint heel grijs. In de voormiddag komt de zon er slechts heel af en toe door en blijft de temperatuur aangenaam maar in de namiddag wordt het weer behoorlijk warm en zweet ik me te pletter. Ik heb er een gewoonte van gemaakt om bij elk kraantje dat ik tegen kom een liter water naar binnen te kieperen, dorst of geen dorst. In tegenstelling tot de vorige dagen is het reliëf terug heel heuvelachtig. Het is weer wennen want ik moet de hele dag klimmen en dalen. Als ik om 10 uur een pauze maak en mijn appelsien opeet haal ik dan ook meteen mijn wandelstokken terug boven.

Een paar dagen geleden, op een van die lange rechte stukken in de Landes, heb ik het op een akkoordje gegooid met mijn ziel - mezelf dus. Ik gaf aan dat alles wat nodig is om het doel van mijn ziel te bereiken tijdens deze incarnatie op mijn pad mag komen. Ik ben dus niet meer op zoek naar belangrijke lessen of diepe ervaringen. Alles wat nodig is zal wel op het juiste moment duidelijk worden en gebeuren. Het heeft me veel tijd en moeite gekost om dit punt te bereiken, maar ik denk dat ik er nu klaar mee ben. Dat was al enigszins zo sinds Saint-Priest, maar dat besef zit nu nog een laagje dieper. Het is opmerkelijk hoe, als je eenmaal die stap gezet hebt, het leven makkelijk en zorgeloos wordt.

Mijn kompas werkt vandaag voor geen meter. Tot drie keer toe loop ik verkeerd, waarvan 1 keer toch een redelijke omweg veroorzaakt. De omgeving is afwisselend mooi en gewoontjes, behalve vanavond, dan krijg ik weer heerlijke landschappen voorgeschoteld. De landbouw is ook anders: hier wordt quasi enkel maïs geteeld.

In de verte lijkt het reliëf behoorlijk de hoogte in te gaan. De voorlopers van de Pyreneeën? De afstand tot Orthez was door mijn app aangegeven als 34 km, maar het worden er dus flink wat meer, zeker met de omweg die ik maakte.

In Orthez kom ik pas aan om half 7. Twee gasten bevinden zich reeds in de refuge: een Duitser en een Brusselaar. Sinds Vezelay trekken ze samen op. De Duitser is sinds zijn vertrek al 20 kilo afgevallen! Hij is amateur fotograaf en laat me de prachtigste foto’s zien die hij onderweg gemaakt heeft van vlinders en libellen. Ik douche me, brouw me een soepje en kook wat pasta. Beiden smaken vandaag heel erg lekker. We bevinden ons ook in een opmerkelijk pand: een soort middeleeuwse toren met een stenen wenteltrap. Het heeft wel wat.

De Duitser heeft nog een alternatief voor mijn nieuwe schoenen in petto. In Saint-Jean pdp blijken een paar schoenmakers zich gespecialiseerd te hebben om nieuwe zolen op je oude wandelschoenen te leggen. Zeker de overweging waard.

Indien gewenst kan je je steentje bijdragen via een overschrijving op rek. nr. BE79 1030 8321 2833, met volgende drie opties:

1. Wil je mijn camino financieel steunen, vermeld dan ‘Compostela’.
2. Wil je Samenzorg steunen, vermeld dan ‘Samenzorg’. (www.samenzorg.nu)
3. Wil je Vrijland steunen, vermeld dan ‘Vrijland’ (www.vrijland.be)