Dag 5, 16/05: Namen - Dinant
Pas om 8 uur werd ik wakker. Ik was gisteren dan ook tot bijna middernacht bezig geweest met mijn blog. Met tegenzin kroop ik uit mijn behaaglijk bed en begon meteen aan de restauratie werkzaamheden. Een nieuwe Compeedpleister onder mijn kleine teen, want de oude was in het hete bad gisteren verschoven, en de pijnlijke open blaar grijnsde me weer aan. Wonderbaarlijk wat zo’n pleister doet! Pijn weg! Dan mijn voeten masseren met voetenbalsem: heerlijk (dank u Joyce !), mijn stramme spieren inwrijven met magnesiumolie ( dank u Luc), mijn gezicht en handen nog maar eens bewerken met after sun, mijn lippen insmeren met Purol stift. Ja, ik sleep blijkbaar een halve apotheek met me mee. Gelukkig maar.
Na het oplapwerk uitgebreid ontbeten met alles er op en er aan! Dan al mijn kleren gaan opplooien en mijn rugzak maken. Op een paar kousen na was gelukkig de hele was van gisteren droog geraakt. Wat maakte dat ik pas om 10 uur op de stoep van het hotel stond.
Na één straat kom ik al aan de Sint-Jacobskerkvoorbij, wat bewijst dat ik meteen al op de juiste weg zit.
Al gauw sta ik aan de oever van de Maas, en vanaf daar hoef ik alleen maar die oever te volgen tot in Dinant, 30 km verderop. Geloof het of niet, maar net nu ik enkel het oeverpad dien te volgen is de camino voorbeeldig aangeduid. Sjonge sjonge… Verder is het een volslagen vlak parcours, quasi volledig asfalt. Een makkie dus! De lucht is zwaar bewolkt en na een uurtje moet ik zelfs de regenjasjes uithalen voor mezelf en mijn rugzak, maar ik moet tenminste mijn verbrande huid niet verbergen voor de zon. Talloze joggers en fietsers gebruiken de Maasoever om hun zondagmorgen sportief door te brengen. Een fietser roept van ver ‘buen camino’. Zeker ook een caminero. Een dame op middelbare leeftijd houdt me tegen en vraagt of ze me met iets kan helpen. Non, merci, ik heb alles wat ik nodig heb. Alle batterijen opgeladen, een volle maag en ruim genoeg drinken. Ik loop door tot halfweg voor ik even stop om mijn sandwiches van gisteren soldaat te maken met twee potjes choco en speculoospasta die ik vanmorgen bij het ontbijt meegepikt heb. Zo veel beter dan de droge sandwiches van de voorbije dagen.
Onderweg belt een pater van de abdij van Leffe me terug om te melden dat alle slaapplaatsen in de abdij vandaag helaas bezet zijn. Jammer, dat was nog eens een ervaring geweest…
Onderweg veel eendjes, ganzen en zwanen.
Om half vijf ben ik al in Dinant, vind na enig zoeken het toeristisch bureau wat me mijn volgende stempel oplevert en een adresje om te overnachten. Vlak na mij sluit het bureau zijn deuren. Wat een geluk dat ik hier nog net op tijd terecht kon. Alweer ‘toeval’?
Wie er nog mocht aan twijfelen: Dinant is de geboortestad van Adolphe Sax. Je komt hier geen 100 meter ver of je struikelt over een saxofoon. Mijn slaapstek ligt toevallig schuin tegenover het geboortehuis van Adolphe.
Ik nestel me in mijn kamertje en krijg eindelijk mijn lang verhoopte pizza te pakken.
Indien gewenst kan je je steentje bijdragen via een overschrijving op rek. nr. BE79 1030 8321 2833, met volgende drie opties:
- Wil je mijn camino financieel steunen, vermeld dan ‘Compostela’.
- Wil je Samenzorg steunen, vermeld dan ‘Samenzorg’. (www.samenzorg.nu)
- Wil je Vrijland steunen, vermeld dan ‘Vrijland’ (www.vrijland.be)
