Dag 37, 21/05 Limoges - Pageas 36,5 km
Ik voel me vanmorgen alles behalve gehaast. Ik word zoals gewoonlijk wakker om 7 uur maar blijf nog even lekker liggen. Nog voor het ontbijt lees ik wat over George Sand, de Franse schrijfster en feministe die in Cargilesse blijkbaar een stek had en er vereerd wordt als een halfgod. In de vroege jaren 1800 kleedde ze zich als man, rookte een pijp en nam de naam van een man aan als artiestennaam. Ze was al even bedrijvig als schrijfster als op amoureus vlak.
Bij het ontbijt kom ik terecht tussen een half leger fysiek en mentaal gehandicapten. Ik prijs me gelukkig dat ik gezond ben en benen heb die me toelaten deze tocht te lopen. Verder bedien ik me schaamteloos van zowat alles want het buffet te bieden heeft, van een croissant tot en met spek met eieren. Ik hoef echt niet op een paar calorieën te kijken want ik ben sinds mijn vertrek al meerdere kilo’s afgevallen, ook al lijd ik nooit honger.
Ook nu laad ik zorgvuldig mijn rugzak en neem daarvoor mijn tijd. Toch sta ik om half tien op straat. Niet slecht vind ik. In de stad is het rustig, heel rustig. Ah ja, het is zondag en de Fransen liggen weer massaal in coma. Zelfs in deze grootstad is amper een levende ziel te bekennen. De hallen zijn het enige gebouw onderweg een foto waardig.
Tot mijn verbazing tref ik toch 1 voedingswinkel en een Aldi die open zijn.
In Limoges bij een publiek gebouw zie ik een plaatje tegen een paal met Brailleschrift. Heel lief, maar hoe vindt een blinde in God’s naam dat plaatje?
Ik verwacht niet veel van de tocht van vandaag, maar als ik in de late voormiddag de voorsteden achter me laat valt het toch mee, zelfs met de bewolking van vandaag. Onderweg leer ik nog het fluitenkruid kennen.
Vaak vraag ik me af waarom slakken, regenwormen en kevers op gevaar van hun leven een asfaltweg willen oversteken. Veel regenwormen halen het niet en zijn uitgedroogd voor ze de overkant bereiken. Niet goed opgelet in de les zeker? Zelfs slangen moeten uitkijken voor het verkeer.
In Aixe sur Vienne lunch ik op een bank langs de rivier. Hier opnieuw overal papieren bloemen langs de weg. Ik dacht dat dit speciaal voor mij was maar in feite is het voor een zevenjaarlijkse processie met veel heiligen en relikwieën. Net als in St. Leonard. Ik tref het wel met processies.
In de namiddag krijg ik opnieuw een stortbui te incasseren. Ik schuil onder een piepklein afdakje over een uithangbord tot de stortregen voorbij is. Daarna blijft het nog een eind verder regenen maar dat deert me niet. Het blijft nog een heel eind regenen maar stopt uiteindelijk toch. In Flavignac, op 8 km van mijn einddoel, krijg ik behoorlijk rugpijn. Mijn rugzak hangt blijkbaar terug niet meer in evenwicht. Ik bel de camping waar ik naartoe wil voor bevestiging dat ik er kan overnachten en de Nederlandse eigenares stuurt haar man langs om me op te pikken. Niet helemaal koosjer maar gezien de toestand van mijn rug stem ik graag toe.
Morgen heb ik nog een serieuze hap voor de boeg maar daarna heb ik een dagje rust in het verschiet.
Indien gewenst kan je je steentje bijdragen via een overschrijving op rek. nr. BE79 1030 8321 2833, met volgende drie opties:
- Wil je mijn camino financieel steunen, vermeld dan ‘Compostela’.
- Wil je Samenzorg steunen, vermeld dan ‘Samenzorg’. (www.samenzorg.nu)
- Wil je Vrijland steunen, vermeld dan ‘Vrijland’ (www.vrijland.be)
