Dag 35 19/05 Marsac - St. Leonard de Noblat 40,2 km

Ik word vroeg wakker en begin de dag met een lauwe douche. Goed om wakker te worden. De bruine koeien en de witte wisselen mekaar af, maar wat een verschil in karakter! De witte zijn geïnteresseerd en komen naar me toe, de bruine geven geen krimp. Brem lijkt hier zijn weg gevonden te hebben.

Onderweg ook een van de vele lavoirs die ze hier erg in ere houden. Hier werd vroeger niet alleen de was gedaan maar ook alle roddels verteld.

Het landschap is prachtig maar bijzonder heuvelachtig. Asfaltwegen wisselen af met boswegen, met meer bos dan asfalt. Maar wat een boswegen! De ene calvarieberg na de andere. Klimmen, klimmen en nog eens klimmen. Zware kost! Ik moet geregeld even blijven staan om adem te happen. En als je dan eindelijk boven bent zie je in de verte meer van hetzelfde! Bovendien zijn die bospaadjes bezaaid met scherpe keien. Ik moet dus voortdurend uitkijken waar ik mijn voeten zet, zowel bij het klimmen als bij het dalen. Het laatste wat ik wil meemaken is hier een enkel verstuiken. Maar op die manier vorder je natuurlijk langzaam. Op die rotspaadjes kom ik dan nog 4 amazones tegen. Een van de paarden komt even goeiedag zeggen.

Tussendoor heb ik even een dipje. Als ik dan toch geen belangrijke spirituele ervaring opdoe op deze tocht, wat doe ik hier dan eigenlijk? Waarom dan afzien en eindeloze hellingen beklimmen in plaats van gezellig thuis te zitten met een goed boek en een kopje thee? Is deze tocht dan niets anders meer dan een sportieve uitdaging? Ik kan het niet geloven en vermoed dat de camino nog wel een paar verrassingen voor mij in petto heeft.

Op de middag bij mijn lunch tref ik nog een Britse pelgrim en 2 Nederlandse. Ik zie geen van allen nog terug.

Het hoogtepunt van de dag komt in de namiddag als mijn zoon Jellert me opbelt vanuit New York. Hij en zijn vriendin staan klaar om 10 minuten later de trouwzaal binnen te stappen!

Na 30 km kom ik in Le Châtelet en wil daar halt maken maar er blijkt geen enkele overnachtingsmogelijkheid te zijn. Wild kamperen langs de weg is ook uitgesloten want je vindt in deze streek geen 2 vierkante meter vlakke grond! De enige optie is dan doorlopen naar St Leonard, maar dat is nog 9 km. Een hele hap extra. Als ik daar aankom na een dag van 40 km vraag ik de weg naar de camping aan een ouder koppel. Dat blijkt nog minstens 3 km verderop te zijn. Ik zie er blijkbaar zo afgepeigerd uit dat ze me aanbieden me er met de auto naartoe te brengen. Daar moet ik geen twee keer over nadenken. Ze twijfelen of er nog plaats zal zijn want in de stad zijn er morgen grote religieuze feestelijkheden met een processie. Maar er is plaats en ik kan me eindelijk settelen voor de nacht.

Indien gewenst kan je je steentje bijdragen via een overschrijving op rek. nr. BE79 1030 8321 2833, met volgende drie opties:

1. Wil je mijn camino financieel steunen, vermeld dan ‘Compostela’.
2. Wil je Samenzorg steunen, vermeld dan ‘Samenzorg’. (www.samenzorg.nu)
3. Wil je Vrijland steunen, vermeld dan ‘Vrijland’ (www.vrijland.be)