Dag 34 18/05 La Maisonbraud - Marsac 38 km

Blijkbaar lag het dorpje waarnaar ik gisteren zo lang op zoek was amper 1 km verder dan waar ik gestopt ben. Maar uiteindelijk had ik niet beter kunnen eindigen. Ik had er een picknicktafel, een bronnetje met drinkwater, vlak bij een oude ‘lavoir’ (wasplaats), een vijver vlakbij… Mooi! Het gevreesde concert van de kikkers vanmorgen bleef uit. Bovendien heb ik nu de kaart op mijn GPS bijgewerkt waardoor ik meer zicht heb op wat er voor mij ligt.

Onderweg trof ik de intussen vertrouwde dingen van altijd en die ik niet elke dag wil herhalen: mooie landschappen, de bloemen, vlinders, vogels… Voor het eerst zag ik varens en brem langs de weg. Ik deed de oefening van de snelheid van Paulo Coelho: 20 minuten lang tergend langzaam stappen en intussen letten op ieder klein detail. Een paar roofvogels maakten indruk. Eentje herinnerde me aan de buizerd die me aanviel toen ik toevallig net iets te dicht in de buurt van zijn nest aan het joggen was. Maar deze was enkel op zoek naar muisjes. Ik loop ook voorbij een prachtig gerestaureerde watermolen, en een plas met een drietal “waterkonijnen” (muskusratten). Wat een kanjers! Inderdaad zo groot als een konijn.

Om 11 uur kom ik aan in een stadje, La Souterraine. De camino passeert langs de kerk (uiteraard: de camino passeert langs elke kerk, als het moet zelfs via een ommetje). Ik glip even binnen. Er is net een mis aan de gang met opvallend veel gelovigen, en dat op een doordeweekse dag! Achteraan ligt een register voor pelgrims die er passeren met een doe-het-zelf stempel voor het stempelboekje.

Tijdens het wandelen vraag ik me af wat ik na de camino aan moet met de ervaringen die ik hier opdoe. Het antwoord kwam snel en was eenvoudig: er zijn voor anderen. Meer tijd maken voor mezelf en het dozijn dingen die ik nog wil doen maar wel beschikbaar zijn. Misschien een vreemde gedachte van iemand die net vijf weken moederziel alleen onderweg is…

Het volgende stadje is Saint-Priest. Alweer een stemmig kerkje waar ik even blijf zitten. Ook hier een register en een stempel in zelfbediening. Ik bedenk er dat ik eerder gefrustreerd ben over mijn spirituele vorderingen. Ok, ik heb een poos geleden geschreven dat spiritualiteit gelijk staat met bewustzijn. Dat klopt, maar bewust van wat? Er is meer dan alleen maar je lichaam en je omgeving. Wat bijvoorbeeld met je ziel? Zijn we mensen met een ziel of zijn we een ziel in een menselijk lichaam? En wat gebeurt er met die ziel na je dood? Verdwijnt ze in het niets of blijft ze bestaan? Is er zo iets als reïncarnatie? Komt je ziel terug in een ander lichaam? Tot twee jaar geleden wuifde ik dit weg als verhaaltjes voor mensen die bang zijn voor de dood. Ik was niet bang voor de dood. Ik was overtuigd dat als je correct en liefdevol geleefd had je bleef verder leven in de herinnering van anderen, en dat volstond. Dat je lichaam terugkeert naar de aarde en daarmee alles eindigt vond ik prima. Maar steeds meer getuigenissen van mensen met gedetailleerde herinneringen aan een vorig leven, of met een bijna-dood-ervaring kon ik niet zo maar negeren. En wat met fenomenen als helderziendheid of heldervoelendheid? Bestaan er spirituele gidsen die ons vanuit een andere dimensie begeleiden? Ik ben overtuigd van wel. Alleen: sommigen op een hoog spiritueel niveau kunnen daarmee communiceren. Ze krijgen beelden of boodschappen in hun slaap. Hoe graag zou ik ook zo iets ervaren maar dat gebeurt niet. Ik besef dat ik qua spirituele belevenis nog in de kleuterschool zit en heb het daar moeilijk mee. Vandaag in dat kerkje in Saint Priest besefte ik echter dat het OK is zo. Dat ik misschien pas later in dit leven, of zelfs in een volgend leven, andere ervaringen zal opdoen. Dat besef, die aanvaarding, gaf me een diep gevoel van rust. Ik heb niet meer de behoefte om mijn spirituele groei te forceren. Alles komt op zijn tijd.

Het eind van de dag verloopt nogal chaotisch. In Benevent - l’ Abbaye reken ik op een camping maar die is er niet. Iemand stuurt me door naar een parkeerplaats voor mobilhomes. Daar hoort een terrein bij waar inderdaad plaats is voor een tentje maar het terrein is niet vlak. Ik twijfel maar sla toch mijn tent op. Ik probeer even uit voor ik mijn rugzak leeg maak. Oh nee, dit is niet te doen! Hier rol ik vannacht gegarandeerd mijn tent uit! In ijltempo breek ik mijn tent terug af en spoed me in een olympisch recordtempo (4 km in 45 minuten) naar het volgende dorp waar wel een camping is: Marsac. Ook deze camping stelt niet veel voor en het terrein is ook hier niet echt vlak, er is geen wc-bril en geen wc-papier maar wel een douche. Een enkel stopcontact moet alle gegadigden bedienen om GSMs en dergelijke op te laden. Maar alles is beter dan de vorige plek. Ik zal dit wel overleven.

Nota bene: ik heb vandaag de kaap van 1000 km overschreden!

Indien gewenst kan je je steentje bijdragen via een overschrijving op rek. nr. BE79 1030 8321 2833, met volgende drie opties:

1. Wil je mijn camino financieel steunen, vermeld dan ‘Compostela’.
2. Wil je Samenzorg steunen, vermeld dan ‘Samenzorg’. (www.samenzorg.nu)
3. Wil je Vrijland steunen, vermeld dan ‘Vrijland’ (www.vrijland.be)