Dag 32 16/05 Sarzay - Gargilesse 35 km

Het is koud en winderig en bewolkt als ik uit mijn tentje kruip. Gelukkig wel droog. Ik sliep vlak langs het kerkhof, dus water bijtanken is geen probleem. De doden lijden geen dorst.

Terwijl ik de tent opplooi komt een wandelaar op me afgestevend. Het is Lionel, 73 jaar oud maar nog een echte spring-in-‘t-veld. Hij trakteert me op een koffie in de bar-tabac vlakbij. Lionel is een echte GR- verslaafde, heeft Frankrijk al meerdere keren doorkruist en is in sommige gites kind aan huis. Hij vertrekt voor me maar we kruisen mekaar nog meerdere keren.

‘s Middags passeer ik in Neuville Saint Sepulchre, een stadje met een basiliek met een merkwaardige rotonde architectuur, een Office de tourisme en, vooral, een kruidenierszaak waar ik me kan bevoorraden. Ik vind er de Granys en de ontbijtgranen die ik in Saint-Amand niet vond. Ook een nieuwe blok Comté kaas, intussen mijn lievelingskaas, zacht maar heel smaakvol, en wat vers fruit.

Een uurtje later verloopt mijn pick-nick net als gisteren: broodje eten, meditatie, siesta. Mijn GSM batterij staat behoorlijk laag en helaas verlies ik na het bijladen een oplaadkabeltje. Dat zal ik in Limoges moeten bijkopen. Gelukkig heb ik er nog een.

De dag verloopt zonder veel bijzonderheden. Rond 4 uur vraag ik aan een koppel dat bloemen aan het zaaien is in de voortuin of er soms iets te eten valt in de buurt. Niet dus maar ze maken wel een reservatie voor mij in het restaurant Les Artistes in Gargilette. Ik meen te begrijpen dat dit niet zo ver af is en betreur dat ik wellicht vroegtijdig zal moeten stoppen vandaag, maar gezien ik geen kant en klare maaltijd kon kopen ben ik toch blij dat ik iets warms te eten zal krijgen.

In Cluis tref ik nog een oud fort.

Ik loop door tot 6 uur en vrees dat ik Gargilette al lang voorbij ben als ik plots in een heel leuk artistendorpje beland: precies mijn bestemming! Het wemelt er van de ateliers. De camping ligt helaas nog anderhalve kilometer verderop, en ik moet me zelfs reppen om de tent op te zetten en me terug te haasten naar het restaurant. Op de camping tref ik een buurman die ook pelgrim is. Als ik in het restaurant net besteld heb duikt ook hij daar op. Hij heeft niet gereserveerd en het ziet er naar uit dat hij zal moeten vertrekken maar ik nodig hem uit mijn tafeltje te delen. Het is Robert en hij is pas een week onderweg. Robert was ooit militair, nu pottenbakker. Het gesprek vlot en al gauw hebben we het over ons beider merkwaardige ervaringen met synchroniciteit. Hij blijkt helemaal mee te zijn met mijn spiritueel gedachtengoed en het wordt dus een super aangename babbel. Hij vertelt over een heel bijzondere ervaring tijdens een sjamanistisch ritueel. Maar het voornaamste is ook volgens hem om gewoon te genieten van de omgeving op deze tocht, en van de kleine dingen, de bloemen onderweg…

Zijn motivatie voor deze camino is een eerbetoon aan een overleden vriendin. Zij had de camino gelopen nadat ze genezen was van kanker. Maar door een emotioneel trauma was ze hervallen en overleden. Vanuit Compostela loopt hij terug naar huis in Noord-Frankrijk maar dan over Bretagne waar hij vandaan komt. Zijn ouders leven er nog en hij heeft nog een en ander recht te zetten in verband met hun relatie.

We blijven tot de laatste man zitten praten en de bazin van het restaurant moet ons zo wat aan de deur zetten… Bijzonder toch hoeveel gelijkgestemden ik op deze tocht ontmoet!

Indien gewenst kan je je steentje bijdragen via een overschrijving op rek. nr. BE79 1030 8321 2833, met volgende drie opties:

1. Wil je mijn camino financieel steunen, vermeld dan ‘Compostela’.
2. Wil je Samenzorg steunen, vermeld dan ‘Samenzorg’. (www.samenzorg.nu)
3. Wil je Vrijland steunen, vermeld dan ‘Vrijland’ (www.vrijland.be)