Dag 3 (14/04) Lauw - Wasseiges

Het eerste wat ik zag toen ik vanmorgen mijn tentje opendeed waren twee voorbijvliegende wilde eenden. Schitterend! Voeg daarbij een helderblauwe lucht en toen wist ik al dat mijn dag niet meer stuk kon. Ik voelde me ook fit. Niet moeilijk: ik had 10 uur in mijn kooi gelegen. Wel leek ik net op een jong kuiken, helemaal onder de eiderdons veertjes van mijn slaapzak.

Snel iets gegeten en dan alles afbreken en inpakken. Maar zo simpel was dat niet want de tent was behoorlijk nat van de ochtenddauw. En die tent moet bovendien als eerste in mijn rugzak. Zoveel mogelijk druppels afschudden dus en intussen de rest op mijn gespreide regenjas leggen. Als het ooit regent ‘s morgens zal het probleem des te groter zijn natuurlijk. Al bij al duurde het toch ruim drie kwartier eer ik gepakt en gezakt vertrekkensklaar stond. Dat moet beter kunnen.

Aan mijn spontane tempo voelde ik meteen dat ik vandaag ‘goei benen’ had. De mensen die ik tegen kwam, een rattenvanger en een stotteraar die zijn hond uitliet, waren vriendelijk en bereid tot een kort praatje. Meteen het laatste Nederlands voor vandaag, want even later merkte ik aan de bordjes langs de weg dat ik Wallonië was binnengelopen. Verder weinig bijzonders vandaag, behalve de terugkerende frustratie over de slechte bewegwijzering. Zonder GPS zat ik nu wellicht ergens in de omgeving van Scherpenheuvel…

Eén ding viel me wel op: er wordt voor ons gezorgd. Toen ik me na de middag begon zorgen te maken over mijn slinkende proviand kwam ik 200 meter verder een eethuisje en een bakker tegen! Toen ik later merkte dat mijn watervoorraad aan het slinken was kwam ik prompt een tankstation tegen. Zo werkt de kosmos nu eenmaal: als we iets heel hard wensen of nodig hebben kruist het op een of andere manier onze weg. Te weinig mensen beseffen nog dat dit de regel is en niet de uitzondering.

Al met al heb ik vandaag 38 km in de benen. Ik was zelfs al een dorp verder, in Branchon, toen bleek dat daar niks te eten viel. Dus noodgedwongen terug naar Wasseiges. Gelukkig trof ik een vriendelijke dame die me de frituur aanwees en me mijn tentje in haar boomgaard liet opslaan.

De laatste 2 kilometers waren er blijkbaar te veel aan. Plots kreeg ik pijn aan mijn kleine teen waar nu een prachtige blaar prijkt. Benieuwd wat dat morgen gaat geven…

Indien gewenst kan je je steentje bijdragen via een overschrijving op rek. nr. BE79 1030 8321 2833, met volgende drie opties:

1. Wil je mijn camino financieel steunen, vermeld dan ‘Compostela’.
2. Wil je Samenzorg steunen, vermeld dan ‘Samenzorg’. (www.samenzorg.nu)
3. Wil je Vrijland steunen, vermeld dan ‘Vrijland’ (www.vrijland.be)