Dag 23, 07/05 Lac Sauvin - Domecy-sur-Cure 18,2 km

Vannacht donder en bliksem meegemaakt, maar geen druppel regen. Mijn tent was helemaal droog vanmorgen. Bij het ontbijt neem ik afscheid van Kristin en Marleen.

De tocht was weer prachtig. Achter elke bocht, elke heuvel wacht een nieuw schilderijtje. Zelfs een stomme wei vol boterbloemen en madeliefjes is een genot voor het oog.

Hoe ik het klaar speel weet ik niet maar ik loop alweer verkeerd in het bos. Zonder veel erg dit keer, de bosweg loopt rechtdoor de juiste richting uit. Op een kruising twijfel ik toch even maar daar komt toevallig (😉) net een jeep aangereden. De bestuurder heeft een rond gezicht en een enorme krullebol. “Bonjour Madame” zeg ik, maar nog voor ik uitgesproken ben merk ik dat het een man is. Auch!

Ik vermoed dat de weg recht door het bos zelfs de kortste is en ik daardoor tijd win. Ten onrechte, want amper ben ik het bos uit of daar tref ik Kristin en Marleen die na mij vertrokken zijn. We trekken samen op tot Vezelay. De laatste klim naar de kathedraal is een echte kuitenbijter en ik kom er drijfnat van het zweet aan. Zonde van die heerlijke douche van gisteravond! Er volgen wat kiekjes voor de kathedraal en het onvermijdelijke bezoek. Heel mooi trouwens, ook de crypte.

Van een Brusselse pater krijgen we onze stempel en gaan dan elk onze weg. Ik ga wat eten (onder andere een slaatje met Sint-Jacobsschelpen). Eigenlijk wou ik nog wat inkopen doen maar vind niet direct een winkel. Nog voor ik Vezelay uit ben kom ik alweer mijn twee gezellinnen tegen die wel een zaakje gespot hebben. Daar moet ik echter mijn rugzak buiten laten staan. Geen sprake van, dus vertrek ik, op naar de Via Lemovicencis die me 940 km verder tot in Saint-Jean-Pied-de Port zal brengen aan de voet van de Pyreneeën.

Net als gisteren speelt de hele tijd een deuntje uit mijn jeugdjaren in mijn hoofd: “Chevaliers de la table ronde…”.

Ik heb intussen ook geleerd dat er twee manieren zijn om in het Frans goeiedag te zeggen. Ofwel een afgebeten “bejr “, of een gulle “bonnnjouuuur “.

Het is vrij warm en zonnig, mijn polo met lange mouwen en mijn broekspijpen gaan onherroepelijk uit. Maar rond 5 uur breekt plots de hel los. Ik heb amper de tijd om mijn regenjas aan te trekken en mijn rugzakbeschermer aan te brengen of de regen valt met bakken uit de lucht, gepaard met donder en bliksem. Het onweer duurt geen kwartier maar in die tijd ben ik drijfnat. Dit keer heb ik mijn voeten niet droog weten te houden. Het pad is op die tijd modderig en glad en ik loop als een koorddanser om niet languit in het slijk te belanden.

Ik moet dus dringend op zoek naar een onderkomen waar ik mijn natte kleren, kousen en schoenen kan laten drogen. Een boerin verwijst me naar een hotel. Dat ligt niet op mijn route maar die omweg heb ik er graag voor over. Het hotel is echter al een jaar gesloten en de eigenares is niet te vermurwen om me toch onderdak te verschaffen. Opnieuw wordt mijn vertrouwen in het universum getest. No way dat ik vannacht met die natte kleren in mijn tent kruip! Ik keer terug naar mijn caminoroute en tref er een jonge vrouw die op haar stoep zit. Ze kent een koppel, enkele huizen verder, die wel eens pelgrims opvangen. Ze hebben een schuur achter het huis omgebouwd tot opvangplaats met 4 bedden in 1 ruimte. Drie ervan zijn al bezet door een groepje Nederlandse wandelaarsters. Die kijken vreemd op als ik er ook nog kom binnenvallen. Het ijs is echter snel gesmolten. Een gezellige houtkachel zorgt voor de nodige warmte om alles te drogen, ook de kleren die ik meteen was. Een warme douche en een zielig microgolf gerechtje kikkeren me weer helemaal op. Eind goed, al goed.

Indien gewenst kan je je steentje bijdragen via een overschrijving op rek. nr. BE79 1030 8321 2833, met volgende drie opties:

Wil je mijn camino financieel steunen, vermeld dan ‘Compostela’.
Wil je Samenzorg steunen, vermeld dan ‘Samenzorg’. (www.samenzorg.nu)
Wil je Vrijland steunen, vermeld dan ‘Vrijland’ (www.vrijland.be)