Dag 20, 04/05 Eaux Puisseaux - Flogny-la-Chapelle

Ik heb slecht geslapen vannacht. Elk knookje, elke spier deed me pijn na de martelgang van gisteravond, Bovendien had ik ook nog een heel nare droom. Een warme douche vanmorgen maakt veel goed en de meeste pijnen zijn verdwenen. Mijn benen zijn nog zwaar en mijn bekken voelt nog niet ok, maar verder is het grootste leed blijkbaar geleden. Overigens heb ik wel elke dag een pijntje hier, een pijntje daar, maar mijn lijf lijkt dat allemaal weer heel snel te verteren.

Ik voel meteen dat ik geen records ga kloppen vandaag maar dat hoeft natuurlijk ook niet. Mijn benen zijn nog zwaar, mijn tempo laag, en ik vorder langzaam. Ik maak weer dankbaar gebruik van de bankjes onderweg.

Intussen heb ik het raadsel van de scheve rugzak opgelost: niet de inhoud was het probleem maar de zijzakjes. Aan de linker kant zitten daar enkel de stokken in van mijn tent en dat weegt praktisch niks, aan de rechterkant mijn volle drinkbus, de zonnecrème en after sun. Dat verschil was er te veel aan. Zo’n bagatel kan zo veel ellende veroorzaken!

Ik ontmoet heel wat lieve mensen vandaag. In het bos een vrouw die meiklokjes is gaan plukken voor op het graf van haar overleden echtgenoot. Ze geeft er enkele aan mij. Brengt geluk, zegt ze (zie rugzak).

In Flogny vraag ik een glas water aan een fietser die net thuis komt. Ik heb nog voorraad maar wil die sparen. Ik drink twee glazen ad fundum, hij vult mijn Camel back terug helemaal vol, geeft me nog een appel mee en vraagt zelfs of ik geen droog T-shirt nodig heb…

Intussen is het 6 uur en ik begin uit te kijken naar een plekje om te overnachten. Iets verderop langs het kanaal laat een koppel hun twee honden uit. Ze spreken me aan en eindigen met de vraag of ik niks nodig heb. Ja, een kampeerplaatsje misschien? Prompt nemen ze me mee naar hun vakantieverblijf in Marolles, vlakbij. Ze verwittigen me wel dat ik geen comfort moet verwachten, maar dat is er in het bos toch ook niet! Het huis is minstens 200 jaar oud, en maakte ooit deel uit van een complex bij een abdij. Catherine erfde het van haar moeder, maar het is al vele generaties in handen van de familie. Alles binnen verwijst naar lang vervlogen tijden: de meubelen, het behangpapier, de glazen en het bestek… Er hangt de typische muffe geur van oude huizen. De waarschuwing over het comfort klopt overigens volledig: er is geen douche en zelfs geen wc. “Plassen doen we hier gewoon in de tuin” zegt ze onomwonden, en voor de rest is er een chemisch toilet achter een schutting. Maar het gebrek aan comfort wordt meer dan gecompenseerd door de warme, gastvrije ontvangst. Ik mag mee aanschuiven voor een uitgebreid avondmaal. Sylvie, een jeugdvriendin van Catherine, is ook van de partij. Eerst krijg ik een lokale aperitief aangeboden, dan haring met rode ui, een BBQ verzorgd door Jean-Pierre, kaas, een toetje en om af te sluiten een eau-de-vie van pruimen gebrouwen door de buurman. De babbel is heel gezellig maar ook ernstig. Catherine ergert zich omdat de overheid al hun vrijheden afpakt en de meeste mensen te mak zijn om daar tegen te reageren. Ze maakt zich vooral zorgen om de jeugd. Ik probeer haar angst voor de toekomst te temperen.

Ik vraag Catherine waarom ze me eigenlijk meegevraagd had naar hun huis. Ze haalt de schouders op en zegt dat ze daar eigenlijk niet over nagedacht heeft. Alweer: “c’ est normal”? Wat deze mensen doen, doen ze spontaan, vanuit hun hart. Een groot contrast met de wijnboer van weleer die eigenlijk op zoek was naar een klankbord voor zijn verhalen en een invulling voor zijn eenzaamheid. Als ik zeg dat juist dit soort ontmoetingen voor mij de camino zo geweldig maakt voorspelt ze dat er nog veel meer zullen volgen. Met de honden ben ik intussen overigens ook beste maatjes geworden.

Van dat tentje komt alweer niks in huis. Ik krijg het logeerbed toegewezen en slaap lekker.

Indien gewenst kan je je steentje bijdragen via een overschrijving op rek. nr. BE79 1030 8321 2833, met volgende drie opties:

1. Wil je mijn camino financieel steunen, vermeld dan ‘Compostela’.
2. Wil je Samenzorg steunen, vermeld dan ‘Samenzorg’. (www.samenzorg.nu)
3. Wil je Vrijland steunen, vermeld dan ‘Vrijland’ (www.vrijland.be)