Dag 17, 01/05 Villeneuve - Villacerf 37,6 km

Wat een dag! Na het posten van mijn blog gisteravond praatte ik nog wat met Elly. Toen was de batterij van mijn GSM leeg. Niet erg, dacht ik, daar ben ik op voorzien. Ik plugde hem in op mijn powerbank-met-zonnepaneeltje. Resultaat: niks! Andere kabel geprobeerd: niks. Andere poort: niks. De LEDlichtjes van mijn batterij die het niveau aangeven bleven zwart. Het ding bleek morsdood! Toen sloeg de paniek toe, want zonder GSM geen GPS, en deze camino doen zonder GPS is als autorijden met een blinddoek aan: onmogelijk. Bovendien was mijn brood op. Uit troost wou ik nog een slok water drinken, maar er kwam geen druppel meer uit mijn reservoir. Wat heeft dit te betekenen, vroeg ik me af. Geen GSM, geen brood, geen water… Als het de bedoeling is een prik te geven om mijn vertrouwen in het universum te testen dan is die in ieder geval stevig aangekomen! Het leek alsof iemand me compleet de pas wou afsnijden. Hoe kom ik hier uit? Eerste reflex: bellen naar het thuisfront en een nieuw zonnepaneel laten opsturen. Maar dat duurt gegarandeerd meer dan een week. Tweede optie: op goed geluk doorlopen tot ergens in de bewoonde wereld, daar via de gewone wegen tot Troyes (wat ik op 2 a 3 dagtochten schatte) en daar een nieuwe batterij kopen. Intussen proberen ergens onder dak te slapen en er mijn GSM op te laden. Dat kon het voordeel hebben dat ik onderweg een tankstation of een winkel tegenkwam voor water en voedsel.

Ondanks de hachelijke situatie sliep ik vannacht behoorlijk goed. Vreemd. Vanmorgen om half 7 wakker, dan het gebruikelijke ritueel, en om 8 uur kon ik vertrekken. Tegen beter weten in ontrolde ik mijn zonnepaneeltje… en kijk, daar waren de LEDlichtjes, alsof er geen vuiltje aan de lucht was! Ik stomverbaasd maar blij natuurlijk. Meteen mijn GSM aangesloten en even later hoorde ik de ‘Ping’ die aangaf dat hij effectief oplaadde.

300 meter verder was er het bosje waar ik aanvankelijk wou kamperen. Om een of andere reden was ik toch net iets vroeger gestopt. Nu bleek dat dit bosje zich helemaal niet leende tot kamperen. Na nog 200 meter consulteerde ik voor het eerst vandaag mijn GPS en stelde vast dat ik al verkeerd liep!

Daarmee was een van mijn problemen opgelost, maar ik had nog steeds geen water of brood. Maar na het vorige ‘mirakel’ was ik er wel van overtuigd dat ook dat zich zou oplossen. In het eerste gat dat ik tegenkwam, Soyer, belde ik aan en smeekte om water. Het was al 10 uur en mijn speeksel was taai. Ik kreeg niks maar wel de boodschap dat er net iets verder, op de “place”, een kraantje was met drinkwater. De “place” was een driehoekig stukje gazon van pakweg 15 vierkante meter, maar het kraantje was er! Gulzig dronk ik mijn 400 milliliter drinkbus in één teug leeg, daarna nog wat, en vulde ik mijn camelback tot de nok! Oef, tweede probleem ook opgelost. Nog wat verder rustte ik even in een bushokje. Ik keek rond of ook hier soms een kraantje te bespeuren was. Ik had nog mijn bijna volledige voorraad, maar wou daar meer dan ooit zuinig mee omspringen. Een vrouw zag me zoeken en vroeg of ik water nodig had. Ik dronk nogmaals mijn drinkbus leeg en vulde ze terug op in haar keuken. Ziezo, alweer 400 milliliter levensvocht uitgespaard. Nu nog brood vinden. Het zou straf zijn mocht dat ook nog lukken want het is 1 mei en veel winkels zijn dicht.

In Anglure moet ik eigenlijk afslaan maar ik loop door naar het centrum op zoek naar proviand. De bakker is inderdaad dicht. Een man verwijst me naar de Carrefour. Dat is een heel eind verderop maar ik wil het lot niet tarten en ga op zoek. Helaas, Carrefour ook dicht. Op de terugweg valt mijn oog op een pizza-automaat zoals je die hier in Frankrijk geregeld tegen komt. Pizza om 11 uur ‘s morgens? Moet kunnen. Alvast beter dan honger lijden. Dit helpt me qua brandstof alvast een heel eind verder.

De bar op het hoekje wenkt verleidelijk. Een frisse pint om die pizza door te spoelen zou ik wel zien zitten maar ik loop door. Mery-sur-Seine steelt mijn hart. Het heeft niet alleen een leuk stadhuis, op het kruispunt tref ik ook nog een Frans-Vietnamees restaurant. Het is half drie, eigenlijk geen uur om te gaan eten, maar ik waag mijn kans. De keuken is inderdaad dicht, maar de baas wil me wel een broodje maken met ham en Camenbert… Hallo! De pint die ik vanmorgen liet staan neem ik er graag bij. Ongelofelijk, ook mijn derde wens wordt zo maar vervuld. Na dit verhaal is het voor mij overduidelijk dat het universum inderdaad voor ons zorgt. Natuurlijk moet je er wel voor open staan.

Als om het hoekje twee koppels met veel interesse voor de camino nog een praatje willen maken kan deze plek voor mij al helemaal niet meer stuk.

Terwijl ik de voorbije 2 dagen langs een verlaten spoorwegbedding had gelopen hoef ik van hier af maar het kanaal te volgen. Talloze vissers spenderen hier hun 1 mei met hun hobby. De meesten vangen niks maar vinden dat blijkbaar helemaal niet erg. Het gaat om het vissen, niet om de vis. Net zoals het voor mij gaat om de camino, niet om Compostela. Eentje heeft toch een snoek te pakken, net als ik voorbij kom.

Verder hier en daar nog een koppel zwanen en een hele familie bevers, of zijn het muskusratten?

Iemand heeft zich geamuseerd met een hele resem originele vogelnesten op te hangen.

Ik twijfel lang of ik zou stoppen voor Troyes, op een fatsoenlijk uur, en daar morgen in de voormiddag aankomen, of doorstomen tot de finish. Dat laatste heeft het voordeel dat ik vanavond zo veel water kan drinken als ik wil, me kan douchen (want dat is onderhand hoognodig) maar vooral dat ik twee nachten op dezelfde plaats zou kunnen slapen zonder te moeten inpakken. Ik ben namelijk echt van plan in Troyes een snipperdag te nemen. Ik nader de 500 km, en dat verdient wat extra rust, vind ik. Bovendien wil ik er op mijn gemak kunnen shoppen. Uiteindelijk besluit ik in de buurt van Villacerf, op zo’n 12 km van Troyes, toch mijn tent op te slaan. Het is alweer een stevige tocht geworden, maar wel een van de leukste tot nog toe, ondanks de vreemde start.

Indien gewenst kan je je steentje bijdragen via een overschrijving op rek. nr. BE79 1030 8321 2833, met volgende drie opties:

  1. Wil je mijn camino financieel steunen, vermeld dan ‘Compostela’.
  2. Wil je Samenzorg steunen, vermeld dan ‘Samenzorg’. (www.samenzorg.nu)
  3. Wil je Vrijland steunen, vermeld dan ‘Vrijland’ (www.vrijland.be)