D-day nadert

D-day nadert met rasse schreden. Volgende week woensdag, 12 april, geef ik om 8 uur het startschot. Nog slechts enkele dagen voor de laatste voorbereidingen, en om de losse eindjes hier thuis nog op te lossen. Hopelijk staat niets dat vertrek in de weg. Eergisteren heb ik helaas mijn rug bezeerd, maar het ziet er naar uit dat die zich snel herpakt.

Sinds gisteren is mijn uitrusting compleet. Reden genoeg dus om vandaag een “proefritje” te maken.

Toen ik op 18 maart een testwandeling maakte, hier in Maasmechelen op Terhills, koos ik voor de zwaarste route: 11 kilometer, met drie uit de kluiten gewassen hellingen. Het was een heuse testrit: slagregen, rukwinden, zon, modder… alles wat aprilse grillen in maart konden bieden. Mijn rugzak had ik doelbewust met bloemzakken overbelast tot 17 kg, gewoon om eens uit te testen wat het effect zou zijn. Nou moe, ik heb het geweten! Ik heb ooit vijf marathons gelopen, maar dit ‘wandelingetje’ van 11 km moest daar echt niet voor onderdoen! Te meer omdat mijn rugzak blijkbaar niet evenwichtig geladen was en me constant naar rechts trok. Ik was doodop. Toen ik de hellingen achter de rug had dacht ik: “Nu is het grootste leed geleden”. Niets was minder waar. Bij momenten zag ik het letterlijk niet zitten om de volgende 10 meter te gaan. De naft was op, ik raakte niet meer vooruit op het vlakke stuk rond het meertje. Ik was woest op diegenen die nagelaten hadden de nodige bankjes op het parcours te voorzien. Uitgeput liet ik me in de kant van de weg vallen. Vreemd genoeg kon ik zelfs dan genieten van het zicht over het meertje, met de bomen op de achtergrond en een paar eendjes die vredig lagen te dobberen op het water. Geweldig! Puur op karakter ben ik toen tot aan de auto geraakt op de parking. Gelukkig had Elly thuis voor een paar pizza’s gezorgd om me terug een beetje mens te maken…

Vandaag had ik dus alle uitrusting bij mekaar en kon ik voor het eerst mijn rugzak laden zoals het echt zal zijn. MIjn onzalige herinnering van 18 maart indachtig was ik zeer selectief geweest bij het bijeen zoeken van mijn spullen. Stuk voor stuk had ik alles op een keukenweegschaal afgewogen. De shock kwam toen ik de som maakte van al die grammetjes: 17 kg! Shit! Net zo veel als de vorige keer, toen ik gezworen had dat ik zeker nooit zo veel mee te nemen. De personenweegschaal bevestigde het verdict. Maar wat kan ik thuis laten? Alleen de rugzak en het elementaire kampeergerief wegen al bijna 6 kilo. Eten en drinken voor enkele dagen (want ik wil niet zonder vallen als ik ergens klem kom te zitten): 4 kilo. Wat dan met de luxeproducten? Mijn ipad (710 g) heb ik nodig voor mijn blog; het zonnepanneeltje met powerbank (548 g) is onmisbaar als ik niet wil dat mijn GSM (met levensnoodzakelijke GPS-track) en iPad me in de steek laten in onherbergzame stukken, of als ik in mijn tentje slaap (wat ik zo veel mogelijk wil doen) en dus niet kan opladen. Het mini-kookvuurtje (109 g) en gasbusje (380 g) zijn me warm aanbevolen door ervaren trekkers. Regenjas en regenbroek (samen 840 g) zullen helaas quasi zeker onmisbaar zijn onderweg. Twee paar reserve kousen, twee T-shirts, een polo met lange mouwen en een sweater lijken me ook geen overbodige luxe. Ik zie echt niet waar ik nog verder kan op besparen…

Daarom vatte ik vandaag met de moed der wanhoop mijn wandeltocht aan, met de volledige 17 kilo uitrusting. Tot mijn verbazing lukte het dit keer vrij vlot. Ik legde 18 kilometer af aan een gemiddeld tempo van rond de 5 kilometer per uur, quasi zonder rustmomenten. Stappen ging vlot, en dat was een hele opluchting. Veel tijd voor nog een lange tocht zal ik wellicht niet meer hebben, maar de trip van vandaag bewijst dat langere tochten met deze belasting haalbaar zijn.

Aftellen dus naar 12 april!

Indien gewenst kan je je steentje bijdragen via een overschrijving op rek. nr. BE79 1030 8321 2833, met volgende drie opties:

1. Wil je mijn camino financieel steunen, vermeld dan ‘Compostela’.
2. Wil je Samenzorg steunen, vermeld dan ‘Samenzorg’. (www.samenzorg.nu)
3. Wil je Vrijland steunen, vermeld dan ‘Vrijland’ (www.vrijland.be)